"Η κοινωνία δεν θα αλλάξει χωρίς έναν μαζικό ΣΥΡΙΖΑ " Του Πέτρου Καραγεώργου

Πέρασαν 16 μήνες από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε η πρώτη κυβέρνηση στην Ευρώπη με αριστερό-ριζοσπαστικό αποτύπωμα τον 21ο αιώνα. Από ένα μικρό κόμμα, σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα έγινε ο βασικότερος πολιτικός σχηματισμός στη χώρα.

Έχοντας μεγάλες αρετές, υπήρξε γρήγορος στην ψηλάφηση του νέου, όπου αυτό δημιουργούταν. Στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, στις πλατείες, στα περιβαλλοντολογικά κινήματα, στα κινήματα για καλύτερη ποιότητα ζωής, στο φεμινιστικό κίνημα.

Γρήγορος στην εφαρμογή πολιτικών που συσπειρώνουν την Αριστερά και δίνουν σημερινές απαντήσεις στα κοινωνικά προβλήματα.

Γρήγορος στη διόρθωση των λαθών του. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, άλλαζε τις αποφάσεις του, αν διαπίστωνε ότι ήταν εσφαλμένες.

Πέρασαν, όμως, αρκετοί μήνες για να μάθουμε τη σημασία που έχουν οι συσχετισμοί στην πολιτική.

Δεν γίναμε αριστερή παρένθεση και απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα δεν θα γίνουμε.

Αντίθετα, γίναμε διεθνές σημείο αναφοράς, και όχι μόνο για την Αριστερά.

Κάθε λέξη και κάθε πράξη μας οφείλει πλέον να ζυγίζεται πολύ τόσο από την κυβέρνηση όσο και απ’ το κόμμα.

Βασικό στοιχείο της επικοινωνίας μας με τον κόσμο, όπου είναι αλήθεια ότι αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα, πρέπει να είναι η ειλικρίνεια. Να λέμε μόνο αλήθειες. Μόνο έτσι θα κοιτάμε τον κόσμο στα μάτια.

Και ό,τι είπαμε στη ΔΕΘ;

Ξανακοιτάζοντας το πρόγραμμα της ΔΕΘ, θα δούμε ότι όσα υποσχεθήκαμε τότε και δεν έχουν οικονομικό κόστος μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε σχεδόν όλα μέχρι το τέλος της τετραετίας. Μπορούμε επίσης να υλοποιήσουμε και ένα μέρος των οικονομικών προτάσεών της. Να θυμηθούμε ότι η κοινωνία μάς έλεγε ότι και το ένα δέκατο να κάναμε θα ήταν ευχαριστημένη.

Μερικές σκέψεις για το κόμμα.

Με τη διάσπαση, το κόμμα δέχτηκε ένα σοβαρό χτύπημα. Χάσαμε μεγάλο αριθμό αγαπημένων και ικανότατων συντρόφων. Το 48,2% των μελών της Κ.Ε. έφυγε ή παραιτήθηκε. Το 35% των μελών της Ν.Ε. Το 15% των μελών του κόμματος. Το 2,9% των ψηφοφόρων.

Με κόπο και με δυσκολίες το ξαναχτίζουμε.

Στο ερώτημα τι πρέπει να κάνουμε πρώτα, η απάντηση είναι:

Να ανοίξουμε τις πόρτες του κόμματος στην κοινωνία. Να μην αφήσουμε όμως στην τύχη τους τους νέους συντρόφους. Το κόμμα οφείλει να διαπαιδαγωγεί παλιούς και νέους συντρόφους με τις αξίες της Αριστεράς, την ανιδιοτέλεια, τη Δημοκρατία, τη συμμετοχή, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την ανήσυχη σκέψη, την υπομονή.

Να κλείσουμε τις πόρτες μια για πάντα στους μηχανισμούς που το 2,9% το κάνουν 48,2%, που στέλνουν στο σπίτι τους χιλιάδες μέλη τα οποία βλέπουν ότι δεν μπορούν να συμμετάσχουν ισότιμα στη ζωή του κόμματος.

Το πραγματικό δίλημμα δεν είναι αν θα έχουμε τάσεις στο κόμμα, αλλά αν οι τάσεις θα αισθάνονται ότι ανήκουν στο ίδιο κόμμα. Δεν θέλουμε ένα κόμμα ομοσπονδία τάσεων, όπως στην πραγματικότητα υπήρξαμε το προηγούμενο διάστημα, αλλά ένα ενιαίο κόμμα, με ιδεολογικά ρεύματα.

Τα έξι τελευταία χρόνια μάθαμε πολλά, ίσως περισσότερα απ' όσα μάθαμε στην Αριστερά σε όλη τη ζωή μας. Είμαστε σε θέση να κάνουμε το κόμμα όπως το ονειρευόμαστε. Να το αναβαθμίσουμε ως θεσμό της Δημοκρατίας. Να σκύψουμε με προσοχή στις προτάσεις και στους προβληματισμούς των συντρόφων.

Η πραγματικότητα λέει ότι σε κάθε 75 ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ ένας μόνο είναι μέλος του.

Για να μπορέσει ένα ριζοσπαστικό κόμμα να στηρίξει μια κυβέρνηση συνεργασίας αριστερού προσανατολισμού, ώστε αυτή ούτε να καταρρεύσει αλλά ούτε και να ενσωματωθεί, οφείλει να είναι ένα μαζικό κόμμα, με πάρα πολλές χιλιάδες μέλη.

Μέλη παντού, όπου υπάρχει η κοινωνία, στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις, στις γειτονιές, στα χωριά. Ένα βασικό κριτήριο ένταξης τους στο κόμμα άσχετα από την πολιτική τους προέλευση να είναι ότι στάθηκαν μακριά από τη διαφθορά και τη διαπλοκή.

Γιατί πρέπει να είναι σαφές ότι, όπου δεν υπάρχουν τα μέλη του κόμματος, το κενό το αναπληρώνουν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και οι δυνάμεις του χθες.

Η φοβία στο άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία στην πραγματικότητα είναι μια αναποτελεσματική άποψη στον χώρο της Αριστεράς. Κι αυτό επειδή πιστεύει ότι με ένα «καλό», μικρό αριστερό κόμμα και μία ικανή κυβέρνηση μπορούν να γίνουν αλλαγές στην κοινωνία και στον τόπο.

Ξεχνά όμως ότι τις αλλαγές στην κοινωνία μπορεί να τις φέρει μόνο η ίδια η κοινωνία με τους δικούς της αγώνες, έχοντας μέσα της ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα που έχει μάθει να δίνει και παίρνει από αυτή.

*Ο Πέτρος Καραγεώργος είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνος Οργανωτικού